Cahit

 

Öyle sofralar gördüm ki 
İnsan kasları vardı tabaklarda 

O eğik gövdeler önünde yalnızlık 
Her şeyi birbirinden uzağa çarpıyordu 
Bir kadın 
Bir erkek 

Gizlice soluyordu 
Bir erkek av arkadaşından 
Av durgunluğu gibi gösterip saklayarak 
Kamışlıktaki sazların arasından 
Ilık ve yapışkan fısıltıları 
Ayırarak alarak 
Urgan gibi bedenine doluyordu 

Her şeye benzeyebilirken o 
Hiçbir şey benzemezken ona 

o ünlü borazan 
Başlarsa saçlarımızın diplerinden 
Üfürmeye. -Yırtıcı bir hayvan 
Kimliği yapışır yakamıza 

Bir erkek mi o 
Göle yatmış bir güneş demetinde 
O mor ışında 
Bir köpek ölüsü gibi yatan 

Hızla kayan 
Yoksa bir yaban ördeği gölgesi mi
 

Cahit Zarifoğlu